Editör
Admin
Yaş : Kayıt tarihi : 31/05/08 Mesaj Sayısı : 424 Yaşadığınız Şehir : İş/Hobiler :  |
 Konu: Gülüşü Vurulan Çocuk  24.05.09 14:03 |
|
|
Gözlerine nem,
Yüreklerine elem
Dolmasın çocukların.
O masum ufacıkların
Elleri düşmesin yana.
Çocukların gülmediği bir dünyada çiçekler solgun açar.
Irmaklar yorgun akar. Denizlerin rengi gridir, siyahtır.
Annelerin bakışı ahtır.
Çocukların gülmediği bir dünyada fırıncılar niye ekmek yapar ki!
Hey patikçi! O patikler kimin için?
***
Çocukları hep gülerken görmek isteyenler listesindeki Ziya Osman Saba “çocuk şairi”dir.
Saflığın/beyazlığın/temizliğin peşindedir yani.
Çocukluk; kirlere bulaşmaz da ondan böylesine sevilir.
***
Ziya Osman, çocukluk günlerine döner sık sık. Saflığa, temizliğe, gıybetsizliğe; o “kendine” yani.
***
Hemen, nice şair, “Ha!” desen, çocukluğu(na dönmek) ister.
B/öyle güzelim bir esintidir çocukluk.
***
Çocukluğunu bir “uçurtma” gibi kaçırmıştır Ziya Osman:
“Çocukluğum, çocukluğum!.
Uzakta kalan bahçeler,
O sabahlar, o geceler…
Gelmez günler çocukluğum.”
***
Aslında bahçeler uzak/ta değildir.
Sabahlar, geceler hep taze olarak gelir yine.
Ama bir kuş gibi uçup gitmiştir çocukluğunuz.
***
Çocukluk böylesine saf, böylesine gülümsemeli iken…
…çocukları kim ağlatır?
…ve çocukları ağlatanlar nasıl gülebilir!
***
Hırsların/nazların gemi azıya almışsa sana bir fotoğraf:
Bir anne…
Yanında çocukları…
Üçü de çığlık çığlığa ölmüş olmalı.
Birisi “yavrum” demeyi; diğerleri “anne” demeyi unutmuş.
***
Hâlâ (evindeki) vitrine cıncık boncuk mu düzüyorsun!
Hakikati incitiyorsun.
Alıp verdiğin her nefesle dünyayı bir adım daha terk ettiğini unutarak...
***
Edip eylediğimiz önümüze gelecek; aynıyla vâki...
Gördün ya anneyi ve çocuklarını!
***
Çocukların gülmediği bir dünyada yaşamak kimin hoşuna gider!
***
Çocuklara (bunca) düşman olanlar nasıl nefes alıp verir?!
Elleri suya nasıl uzanır?!
Suyun soğukluğunu nasıl hissedebilir (böyleleri?!)
Ekmeği nasıl ısırırlar?!
***
...ve insanlar ikiye ayrılır: İnsanlar ve diğerleri...
***
Çocuklara gülmeyi çok görenler, kendi kendisinin düşmanıdır.
***
Çocuk gülüşleri çiçek gibidir; örselenmeye gelmez.
Solar gülçiçek yüzleri çarçabuk..
Örselenmeye gelmez çocuk gülüşleri.
Ziya Osman’ın "Çocuk Gülüşleri" de eski bir siyah beyaz fotoğraf gibi:
“Çocuk gülüşleri... İlk gülüşler, tatlı, gevrek...
Dile gelir gibiyken etrafta bütün eşya...
Duvarlarda resimler, saksıda açan çiçek...
Pencerenin önüne kuşlar gelmişken renk renk,
Gülmek... sabah, güneşe; akşam, damdaki aya...
Kış, daha bir sevinçken, kar tanesi; kelebek...
Gülmek... gülen anneye, eve dönen babaya...
Yaşamak; daha tatlı, daha güzelken dünya...” |
|
